Camping-weer in Kenia

‘Goedemorgen’
> ‘Mogge’
‘Al weer wat beter gehumeurd?’
> ‘Haha’
> ‘Was het zo erg?’
‘Ja’

Ja, inderdaad, ook in Afrika heb je wel eens een down-day. Ik had de afgelopen week best wel een paar momenten dat ik het even moeilijk vond om positief te blijven. Geen idee waar het precies aan lag, waarschijnlijk een combinatie van verschillende dingen. Je mist soms toch wel iemand die ’s avonds ff aan je vraagt hoe het gaat en hoe je dag was, ff iemand waar je lekker mee kunt praten en bij wie je je ei kwijt kunt. Het ‘thuis’-gevoel mist toch misschien ook wel. Alhoewel ik me hier aardig thuis begin te voelen, je mist toch ook wel een hoop dingen van thuis. Daarom denk ik dat -onder deze omstandigheden- 3 maanden net mooi is.

Eigenlijk was mijn week verder wel prima. Er waren evengoed ook weer dagen waar ik echt van genoten heb, dat is ’s avonds naar bed ging met een voldaan gevoel. Wel met een kop vol gedachtes, maar die vinden allemaal hun weg wel weer. Het vreet energie allemaal, en met een 9-tot-5-mentaliteit kom je er hier ook niet, maar dit soort kansen moet je pakken wanneer ze voorbij komen.

Ik heb zowaar een beetje een wekelijks ritme ontwikkeld, en tussendoor heb ik tijd om verschillende dingen aan te pakken. Op het brommertje verplaats ik me tussen de verschillende farms, met als home het kantoor. De supervisors weten mij te vinden, en ik hun. En ik ben blij dat ze er zijn, want als ik mij in het Engels verstaanbaar probeer te maken bij de dames, heb ik 9 van de 10 keer het idee dat ze er niets van begrijpen. Eerst gaf ik ze nog het voordeel van de twijfel, maar nu haal ik gewoon de supervisor erbij, en die vertaalt het even . Wat Werkt Wel!

De eerste resultaten van mijn proef, waarvan de voorbereidingen zo lang duurde, zijn ook zichtbaar. En jawel, ze lijken op dit moment nog positief ook! Kijk, dat is weer 1 stapje in de goede richting en geeft energie om door te gaan.

Woensdagmiddag ben ik met de truck mee geweest naar de luchthaven om te zien hoe dat er daar allemaal aan toe gaat. Natuurlijk wist ik wel hoe het er in Nederland aan toe gaat, maar ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik me er hier van moest voorstellen. En het heeft mij positief verrast, ik had niet verwacht dat alles zo modern zou zijn. Voor Europese begrippen was het waarschijnlijk vrij standaard te noemen, maar voor hier leek het mij vrij modern. Onze kalanchoë stekken worden altijd bij Airflo gedropt, en na een tijdje wachten mocht ik daar, als visitor, ook naar binnen om een kijkje te nemen. Ik was de strenge beveiliging gepasseerd en werd ontvangen door de manager, die mij een complete rondleiding gaf. Jammer dat ik natuurlijk weer geen foto’s mocht maken, maar erg interessant allemaal om alle mogelijkheden te zien. En gaaf natuurlijk dat hij deze tijd voor mij vrij wilde maken. Hij zei ook al, al had je vorige week gekomen, had ik nog geen 2 seconde tijd voor je gehad vanwege de gigantische Valentijn drukte.

Donderdagmiddag Skype ik altijd even met thuis, en dit keer was opa daar toevallig ook. Dus opa ook voor de webcam, leuk om hem ook weer even te spreken. Techniek hé, mooi dat dat tegenwoordig allemaal kan. Ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem alvast te feliciteren met de verjaardag van oma, 18 februari. Zondag zouden ze dat bij ons thuis gaan vieren voor de familie.

Donderdagavond zijn Steven en ik wezen eten bij de Thai in town, samen met James en zijn vrouw. Het restaurant zat vrij dichtbij het VN-complex enzo, en dat was ook wel te zien. Zo op het eerste gezicht leken er veel informele zakendiners plaats te vinden. En geloof het of niet, maar stom toevallig krijgen wij een tafel toegewezen dat pal voor die van een Nederlands stel staat. Haha, omdat wij Engels praatte, hadden zij waarschijnlijk niet door dat wij hun gewoon konden verstaan. Dan denk je lekker te kunnen praten omdat toch niemand je verstaat, haha. Uit de menukaart werd ik niet zoveel wijs, dus ik ging blind op de aanbevelingen van James af. En dat was wel een geslaagde keuze moet ik zeggen.

Zaterdagmiddag na het werk heb ik maar even een kapper bezocht. Nog 3 weken wachten was me net iets te veel, en natuurlijk wilde ik dat hier ook wel eens meegemaakt hebben. Wees gerust, ik ben niet naar een lokale Kinyozi gegaan, dus ik kom niet met een Afrikaans kapsel thuis haha. Nee, in Village Market zit een knappe kapper, en voor €9,00 en een beetje fooi ben je klaar hier. Weer knap voor het bezoek dat komende week allemaal gepland staat op de farm ;).

Na de kapper gelijk even naar de telecomwinkel gelopen en nieuw beltegoed gekocht. Ik denk dat ze me nu inmiddels wel kennen daar, ik kreeg deze keer ook stom toevallig een compliment over de kleur van mijn haar, goede timing dus. Maar hoewel onderling bellen binnen Kenia vrij goedkoop is, het beltegoed vliegt erdoorheen. Even kort naar Nederland bellen, of voor het weekend toch nog even wat MB’s kopen. Tja, gelukkig is het maar 3 maandjes, dus zien we het maar even door de vingers. Maar voor iedereen die hier nog eens heen komt voor werk, regel een telefoon van de baas haha.

De beste gesprekken voer je buiten werktijd, inderdaad, klopt. Alhoewel ik vind dat hij zijn tijd af en toe wel beter kan besteden, James weet erg veel. Hij heeft een bak ervaring en daardoor ook een sterke eigen mening ontwikkeld. Dat resulteert dus af en toe in interessante discussies en gesprekken. Het was zes uur ‘s avonds, en vlak voor ik naar huis wilde gaan, zei ik tegen James: ‘Nog 2,5 week, James, dan ben ik weer weg!’. Een half uur later was ik er dus nog steeds. Hij dacht dat het slechts een kwestie van een paar jaar zou zijn voordat ik hier weer terug zou zijn. Als ik er eenmaal aan geproefd zou hebben, zou ik wel weer terugkeren. Nou James, wellicht zou je gelijk kunnen hebben. Ik moet zeggen, als de omstandigheden goed zouden zijn, zou ik het hier best wel een tijdje uit kunnen houden. Who knows…

Afgelopen weekend was het weer donker, regenachtig camping-weer. Dat is het nu nog steeds overigens. Er is in korte tijd veel water gevallen, en dat heeft ook wel wat schade toegebracht hier en daar. Gelukkig zijn de kalanchoë kassen redelijk ongedeerd gebleven, en brengt het onze planning niet in gevaar. Maar als je ziet wat water hier kan doen, bizar. Hoewel ze hier ook een regenseizoen kennen, het lijkt er allemaal haast wel niet op gebouwd te zijn. Hele muren van waterbassins spoelen weg, alsof het niets is. En ja, wederom de wegen. Ik begin zo langzamerhand te denken dat we in Europa verwend zijn met onze goede wegen. Vooral na een regenbui ga je hier niet voor je plezier een toertje maken over de lokale dorpsweggetjes. En het lijkt wel dat wanneer er hier regen valt, dat het altijd gepaard gaat aan stroomstoringen. Men had het van tevoren al gezegd, en inderdaad, het weekend telde er wel weer een aantal.

Zo, ruim 1.200 woorden getypt alweer, zie ik in mijn schermpje. Ik zal het niet te lang maken voor jullie, ik houd er weer mee op voor deze keer. Goed om te zien en te horen dat jullie het leuk vinden om mijn verslagen te lezen. Volgende week horen jullie wel weer van mij!

Groetjes Stef.