Eerste nieuws!
Door: Stef Berkhout
Blijf op de hoogte en volg Stef
22 December 2013 | Kenia, Limuru
Hallo thuisfront, hier het eerste nieuws uit Kenia!
De vlucht ging eigenlijk vrij goed, beter dan ik had gehoopt zelfs. De ruimte was oké, ik zat gelukkig bij het pad, en hoewel het vliegtuig vol was was er evengoed nog een lege stoel naast ons, dus dat troffen we. De catering was goed voor elkaar, de kwaliteit daarvan daargelaten ;). 8,5 uur vliegen is natuurlijk best wel een tijd, maar die zijn we goed doorgekomen. We hadden genoeg praatstof, zodat er maar een paar uurtjes overbleven voor te slapen (wat toch niet echt lukte). Vrijdagochtend vroeg landde we in Nairobi, Kenia. Vanaf dat moment moet je gelijk al omschakelen. Haast kennen ze daar niet en alles gaat lekker op zijn Afrikaans (primitief). Nadat we onze koffers hadden gevonden en door de douane heen waren stond onze privé chauffeur ons al op te wachten, perfect geregeld. Je moet je voorstellen, er staan er enkele tientallen… Onze chauffeur bracht ons met ons hele hebben en houwen naar de kwekerij, waar we gelijk aan de eerste werkdag konden beginnen. Overigens, het verkeer in Kenia, ook even flink wennen. Buiten het feit dat ze links rijden, regels houden ze zich niet bepaald aan en het is een grote chaos. De wegen kan je in vergelijking met die van Nederland rustig slecht noemen, het stikt er van de gaten, hobbels en kuilen. Ik was dus blij dat ik zelf niet hoefde te rijden.
Vrijdagochtend, Limuru, Kenia. Ik ontmoette het management van de ‘farm’. James, een Zuid-Afrikaanse is hoofdverantwoordelijk voor de kassen met kalanchoë van Stefan. Leuke gozer, veel humor, eigenwijs, maar toch wel verstand van zaken. We gingen met hem de kassen langs om het gewas te bekijken. Wow, wat anders dan dat ik gewend ben. Je moet je voorstellen dat de arbeid totaal niet duur is, dus als men er iets langer over doet is dat geen probleem. Dus een activiteit die in Nederland met een aantal dames uitgevoerd kan worden, doet men hier met een heel team aan Keniaanse dames. Kwaliteit vóór kwantiteit, was mijn eerste reactie. Verder heb ik alles maar gewoon op me af laten komen, je moet het Westerse denken gewoon helemaal even uit je hoofd zetten. Het is erg moeilijk, vooral de eerste dagen, maar je hebt er maar aan te wennen.
Langzamerhand werd mij al duidelijk waarom Stefan eens per maand Nederlands bezoek wil op de farm, en hoe belangrijk de dingen zijn die ik aan moet gaan pakken. Notitieblok in de hand, en alles opschrijven wat aandacht nodig heeft. James heeft meer kassen en gewassen onder zich, dus hij heeft gewoonweg de tijd niet om alles tot in perfectie uit te kunnen voeren. Nu ga ik niet zeggen dat ik dat wel ga kunnen bereiken, maar ik ga in ieder geval flink mijn best doen. Ik zie het als een uitdaging, en daar hou ik van!
Aan het einde van de middag ga ik met Steven mee naar huis. Leuke jonge gozer, en een Belg! Dat is wel prettig, want dan heb je ook wat Nederlands aanspraak. Ik zal bij hem verblijven gedurende mijn stageperiode. Hij woont in een leuk huisje tussen de koffie- en theeplantages. Ik heb mijn eigen kamer, een goed bed (thank God!) en een schoonmaker. Waarom? Come on, it’s Kenya! Alles kan hier, dus ook een beveiliger die ’s nachts bij de poort waakt. Dat stelt me wel gerust want buiten de farm is het niet bepaald het gevoel van veiligheid wat overheerst.
Ik voel me pittig moe, de eerste dag verwijt ik dat aan het hele korte nachtje in het vliegtuig. Echter, de tweede dag ervaar ik hetzelfde. Het blijkt hier normaal te zijn. Omdat je hier ruim 2000 meter hoger leeft dan dat je in Nederland gewend bent, zit er ook minder zuurstof in de lucht. Ook dat is wennen.
Zaterdag is een normale werkdag op de farm, maar meestal stoppen we er rond 14 uur mee. Vandaag echter niet, omdat we nog veel te zien en bespreken hebben. Het is een beetje een zelfde dagje als gisteren, het to do lijstje vult al aardig. Om 17:30 uur trekken we de deur van het kantoor achter ons dicht. Stefan vliegt die avond weer terug naar Nederland, dus we schudden elkaar de hand (hij verblijft in een hotel). Succes en geniet ervan, zegt hij… We hebben nog net genoeg tijd om even een simkaartje voor mij te gaan halen. Dat is natuurlijk wel handig, want dan ben ik bereikbaar en kan ik bellen zonder een torenhoge telefoonrekening. Internet is hier niet zo duur (20 eurocent per 25 MB), dus dat neem ik er natuurlijk ook bij. Maar wat een gedoe joh, in Nederland reken je een simkaartje bij wijze van spreken nog af bij de supermarkt. Hier hangt er een hele papierwinkel aan vast, ze willen namelijk niet dat er ‘anoniem’ gebeld kan worden.
Na het eten is het een filmpje kijken en wederom lekker vroeg naar bed. Daar probeer ik alles eens goed op een rijtje te zetten in mijn hoofd, deze twee dagen hebben namelijk wel indruk op mij gemaakt en een hoop (nieuwe) vraagtekens gezet. Echter, veel kans krijg ik er niet voor want ik val zo in slaap.
Zondag, uitslapen! Om 09:30 uur word ik wakker en spring ik eerst weer eens even onder de douche. Ontbijt op zondag bestaat hier uit gebakken ei met spek, een goed basis voor een dagje Nairobi National Park. Steven stelde dat voor, en het is natuurlijk onwijs gaaf dat hij dat met mij wil ondernemen allemaal (hij woont zelf ook ‘nog maar’ 14 maanden in Kenia). Nairobi National Park is een 117 km2 groot natuurpark, pal naast de drukke hoofdstad. Er leven veel wilde dieren en daar kan je met de auto gewoon tussen rijden. Je kent ze wel van de dierentuin, maar natuurlijk is dit veel anders. Ze zijn zo mak joh, onvoorstelbaar. Weer een ervaring rijker, een kant van Afrika die ik nog niet eerder heb mogen ontdekken. Ik hoop dat er nog meer van dit soort uitjes komen, maar denk dat dat wel goed komt.
Steven is nu eten aan het koken, en ja, ik moet er zelf ook aan geloven haha. Eens kijken of je met Keniaanse ingrediënten ook een Hollandse pot kan koken ;).
Goed, ik hou er mee op voor nu, jullie horen weer van mij.
Groetjes van Stef vanuit Kenia, 22-12-2013, 18:47 uur, 23°C.
De vlucht ging eigenlijk vrij goed, beter dan ik had gehoopt zelfs. De ruimte was oké, ik zat gelukkig bij het pad, en hoewel het vliegtuig vol was was er evengoed nog een lege stoel naast ons, dus dat troffen we. De catering was goed voor elkaar, de kwaliteit daarvan daargelaten ;). 8,5 uur vliegen is natuurlijk best wel een tijd, maar die zijn we goed doorgekomen. We hadden genoeg praatstof, zodat er maar een paar uurtjes overbleven voor te slapen (wat toch niet echt lukte). Vrijdagochtend vroeg landde we in Nairobi, Kenia. Vanaf dat moment moet je gelijk al omschakelen. Haast kennen ze daar niet en alles gaat lekker op zijn Afrikaans (primitief). Nadat we onze koffers hadden gevonden en door de douane heen waren stond onze privé chauffeur ons al op te wachten, perfect geregeld. Je moet je voorstellen, er staan er enkele tientallen… Onze chauffeur bracht ons met ons hele hebben en houwen naar de kwekerij, waar we gelijk aan de eerste werkdag konden beginnen. Overigens, het verkeer in Kenia, ook even flink wennen. Buiten het feit dat ze links rijden, regels houden ze zich niet bepaald aan en het is een grote chaos. De wegen kan je in vergelijking met die van Nederland rustig slecht noemen, het stikt er van de gaten, hobbels en kuilen. Ik was dus blij dat ik zelf niet hoefde te rijden.
Vrijdagochtend, Limuru, Kenia. Ik ontmoette het management van de ‘farm’. James, een Zuid-Afrikaanse is hoofdverantwoordelijk voor de kassen met kalanchoë van Stefan. Leuke gozer, veel humor, eigenwijs, maar toch wel verstand van zaken. We gingen met hem de kassen langs om het gewas te bekijken. Wow, wat anders dan dat ik gewend ben. Je moet je voorstellen dat de arbeid totaal niet duur is, dus als men er iets langer over doet is dat geen probleem. Dus een activiteit die in Nederland met een aantal dames uitgevoerd kan worden, doet men hier met een heel team aan Keniaanse dames. Kwaliteit vóór kwantiteit, was mijn eerste reactie. Verder heb ik alles maar gewoon op me af laten komen, je moet het Westerse denken gewoon helemaal even uit je hoofd zetten. Het is erg moeilijk, vooral de eerste dagen, maar je hebt er maar aan te wennen.
Langzamerhand werd mij al duidelijk waarom Stefan eens per maand Nederlands bezoek wil op de farm, en hoe belangrijk de dingen zijn die ik aan moet gaan pakken. Notitieblok in de hand, en alles opschrijven wat aandacht nodig heeft. James heeft meer kassen en gewassen onder zich, dus hij heeft gewoonweg de tijd niet om alles tot in perfectie uit te kunnen voeren. Nu ga ik niet zeggen dat ik dat wel ga kunnen bereiken, maar ik ga in ieder geval flink mijn best doen. Ik zie het als een uitdaging, en daar hou ik van!
Aan het einde van de middag ga ik met Steven mee naar huis. Leuke jonge gozer, en een Belg! Dat is wel prettig, want dan heb je ook wat Nederlands aanspraak. Ik zal bij hem verblijven gedurende mijn stageperiode. Hij woont in een leuk huisje tussen de koffie- en theeplantages. Ik heb mijn eigen kamer, een goed bed (thank God!) en een schoonmaker. Waarom? Come on, it’s Kenya! Alles kan hier, dus ook een beveiliger die ’s nachts bij de poort waakt. Dat stelt me wel gerust want buiten de farm is het niet bepaald het gevoel van veiligheid wat overheerst.
Ik voel me pittig moe, de eerste dag verwijt ik dat aan het hele korte nachtje in het vliegtuig. Echter, de tweede dag ervaar ik hetzelfde. Het blijkt hier normaal te zijn. Omdat je hier ruim 2000 meter hoger leeft dan dat je in Nederland gewend bent, zit er ook minder zuurstof in de lucht. Ook dat is wennen.
Zaterdag is een normale werkdag op de farm, maar meestal stoppen we er rond 14 uur mee. Vandaag echter niet, omdat we nog veel te zien en bespreken hebben. Het is een beetje een zelfde dagje als gisteren, het to do lijstje vult al aardig. Om 17:30 uur trekken we de deur van het kantoor achter ons dicht. Stefan vliegt die avond weer terug naar Nederland, dus we schudden elkaar de hand (hij verblijft in een hotel). Succes en geniet ervan, zegt hij… We hebben nog net genoeg tijd om even een simkaartje voor mij te gaan halen. Dat is natuurlijk wel handig, want dan ben ik bereikbaar en kan ik bellen zonder een torenhoge telefoonrekening. Internet is hier niet zo duur (20 eurocent per 25 MB), dus dat neem ik er natuurlijk ook bij. Maar wat een gedoe joh, in Nederland reken je een simkaartje bij wijze van spreken nog af bij de supermarkt. Hier hangt er een hele papierwinkel aan vast, ze willen namelijk niet dat er ‘anoniem’ gebeld kan worden.
Na het eten is het een filmpje kijken en wederom lekker vroeg naar bed. Daar probeer ik alles eens goed op een rijtje te zetten in mijn hoofd, deze twee dagen hebben namelijk wel indruk op mij gemaakt en een hoop (nieuwe) vraagtekens gezet. Echter, veel kans krijg ik er niet voor want ik val zo in slaap.
Zondag, uitslapen! Om 09:30 uur word ik wakker en spring ik eerst weer eens even onder de douche. Ontbijt op zondag bestaat hier uit gebakken ei met spek, een goed basis voor een dagje Nairobi National Park. Steven stelde dat voor, en het is natuurlijk onwijs gaaf dat hij dat met mij wil ondernemen allemaal (hij woont zelf ook ‘nog maar’ 14 maanden in Kenia). Nairobi National Park is een 117 km2 groot natuurpark, pal naast de drukke hoofdstad. Er leven veel wilde dieren en daar kan je met de auto gewoon tussen rijden. Je kent ze wel van de dierentuin, maar natuurlijk is dit veel anders. Ze zijn zo mak joh, onvoorstelbaar. Weer een ervaring rijker, een kant van Afrika die ik nog niet eerder heb mogen ontdekken. Ik hoop dat er nog meer van dit soort uitjes komen, maar denk dat dat wel goed komt.
Steven is nu eten aan het koken, en ja, ik moet er zelf ook aan geloven haha. Eens kijken of je met Keniaanse ingrediënten ook een Hollandse pot kan koken ;).
Goed, ik hou er mee op voor nu, jullie horen weer van mij.
Groetjes van Stef vanuit Kenia, 22-12-2013, 18:47 uur, 23°C.
-
22 December 2013 - 17:43
Petra:
Jaja, ben je zomaar alweer een paar dagen in het verre Kenia. Ben stiekem toch wel een beetje jaloers, hoor! Hoorde van Ruud dat het daar 26 graden is en hij heb me 2 foto's laten zien en wauw, wat is het (denk ik) daar mooi. Stelde hier thuis al voor om toch maar een last-minute te boeken, maar dat ging er niet in bij ze.
Groetjes uit De Weere! -
22 December 2013 - 20:58
Agatha:
Stef, wat leuk om dit heerlijke lekkere lange verslag van jou te lezen. Krijgen we ook een beetje een indruk van hoe of wat.
Er komt wel wat op je af denk ik, maar onthou: Keulen en Aken zijn ook niet op één dag gebouwd!
Denk om de Keniaanse cultuur.
Je houdt van uitdagingen, dus hier kan je lekker jouw tanden inzetten. Heel veel succes daarmee.
Hebben ze in Kenia ook kerstbomen???
Vieren ze daar überhaupt ook kerst?
In ieder geval fijne kerstdagen.
Groetjes vanuit Wognum. -
23 December 2013 - 03:49
Saskia & Trijntje:
Hai Stef, wat leuk zoveel van je te horen! Het moet toch super zijn dit allemaal mee te maken.
Fijn dat je een goede "thuis" basis hebt, met aardige mensen, een lekker bed en een veilig huis.
Moe zijn is nu wel normaal met al die indrukken en in een totaal nieuwe wereld.
Je zult vanzelf wel aanpassingen gaan doen i.v.m. het klimaat en de hoogte en de gewoontes in het land. Het Hollandse tempo wat we hier gewend zijn, is wat het zegt: Hollands en hoort bij regen, kou en zenuwlijers die we hier nu eenmaal wonen. Het is sowieso minder geschikt voor Afrika en dat kan een heerlijke verandering c.q. openbaring zijn!
Ik kijk al uit naar verdere berichtgeving, maar misschien krijg je het daar wel te druk voor met je to do lijst!
Hier is het weer een beetje chagerijnig, regen en soms een klein stormpje. Zaterdag was het gezellig druk in de winkel; v.a. 13.30 tot 17.30 achter elkaar in de winkel gestaan om klanten te helpen, veel cadeautjes ingepakt. Dat is echt genieten voor mij!
Vrijdag mijn" nieuwe" oude bolide opgehaald in Alkmaar: een Citroën Berlingo. Donkerblauw, 13 jaar oud, geen fratsen als elektrische ramen of spiegels, maar gewoon een stuur, 4 wielen, een radio en verder niets....! O ja, ook een motor natuurlijk hahaha! Zo kan er ook weinig stuk, behalve de buitenkant en dat zou dan liggen aan mijn rijstijl. Hij ziet er nu nog er erg netjes uit en rijdt prima, dus helemaal goed zo. Weer een probleem minder hoop ik.
Morgen en dinsdag ook de winkel open en dan is het al weer Kerst; ben benieuwd hoe jij dat daar gaat beleven.
Ik wens je heel veel plezier, mooie dagen en succes met je werk, maar dat komt goed jou kennende.
Groetjes en een dikke knuf, ook van Trijn
Sas. -
23 December 2013 - 15:03
Ruurd:
klinkt goed allemaal Stef, geniet ervan ! -
24 December 2013 - 10:22
Engel Hopman:
Hallo Stef,
Goed om te lezen dat de eerste dagen van je stage prima zijn verlopen. Wel een cultuurschok maar mooi voor je om dat mee te maken. Leuk en gezellig dat je een maat hebt waar je af en toe wat Nederlands mee kan praten. Stef mevr Jonkman kwam met het idee om het Noordhollands Dagblad in te seinen over jullie reis. Het NHD reageerde heel positief en wil wel enkele belevenissen van jullie publiceren. Hoe dit is z'n werk gaat weet ik nog niet maar ik hou je op de hoogte. Geniet in ieder geval van je verblijf in Kenia en goede feestdagen.
Groeten Engel Hopman -
24 December 2013 - 11:11
Stef Berkhot:
Goedemorgen Nederland (of goedemiddag alweer, komst steeds iets tussen),
Kerst wordt wel gevierd hier, maar heel anders. Het is wel een belangrijk feest voor de bevolking, ze gaan dan ook naar de kerk en bezoeken familie met een geit als traditioneel Kerstcadeau. Maar er moet gewoon gewerkt worden, want de farm kan nu eenmaal geen 2 dagen stil liggen.
Kerstbomen zijn zeer zeldzaam hier, wij hebben er thuis ook geen staan. Er staat wel een grote spuuglelijke kunstboom in het winkelcentrum. Verder is her en der wel wat Kerstversiering te bespeuren, maar zeker niet zoals we dat in Europa gewend zijn.
Ik weet ook nog niet hoe mijn Kerst er uit ziet dit jaar, maar ik zal jullie op de hoogte houden. -
24 December 2013 - 13:07
Tineke Hink:
hoi Stef.Fijn om te lezen dat je een goede vlucht hebt gehad.
We gaan je zeker volgen .Goede kerst dagen en een gezond 2014.
groetjes Kees en Tineke Hink -
24 December 2013 - 13:18
Yvonne Jonkman:
Hoi Stef,
Zojuist jouw mail beantwoord en de foto's gezien. Je verslag is al heel leuk!!!!! Mag ik de journalist van het NHD hierop attenderen? Je geeft een prachtig sfeerbeeld van de eerste dagen. Ik zie het wel op de mail.
Groeten,
YJ -
24 December 2013 - 13:59
Siem En Annet:
Lieve Stef
Vanuit hier: hele mooie Kerst gewenst daar in Kenia.
Wat een mooie verhalen lezen we al en dan die foto's, prachtig!! Wat zal je genieten.
Wij gaan morgen naar oma Feld op kerstvisite, misschien nemen we ook wel een geit voor haar mee... dit is traditie in Afrika schreef je, grappig!
Veel plezier nog, dikke zoen van ons!
Ome Siem en tante Annet -
24 December 2013 - 17:26
Tineke Sneek (T,T):
Hoi Stef
Het zal voor jou zeker wennen zijn,maar probeer je aan te passen aan het leven daar.
Het is hier rot weer wind en harde regen ook geen kerst weer,maar snert weer.
Het is zeker een uitdaging voor jou om dingen daar door te voeren,en ook kijken of ze het van je aannemen.
Leuk naar een wildpark allemaal kleine tommies.
Ik hoop dat je daar ook een beetje kerst gaat vieren .
Stef bij mijn zijn de piepers bijna gaar .
Ik blijf je volgen gr TT
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
