Op safari!

Hallo trouwe volgers,

Ik vertel jullie geen nieuwtje als ik zeg dat Afrika groot is. Dus, als je je het kan veroorloven, is een auto erg prettig om van A naar B te komen, en ook eens naar C en D te gaan. Hoe corrupt het hier ook is, het hebben van een rijbewijs is toch ook geen overbodige luxe. Maar rijlessen nemen hier lijkt mij geen pretje, weet je hoe een lesauto er hier uit ziet? Compleet geel met zwarte blokken, en een super groot bord op het dak: ‘CAUTION, driver under instruction!’.

Trouwens, ‘files’ hebben hier vaak een heel simpele oorzaak. Ze worden gewoon veroorzaakt door vrachtwagens die moeite hebben om de heuvel op te komen. Vaak zijn het oude vrachtwagens en nog vaker zijn ze gewoon overbeladen. Wat krijg je dan, die trucks gaan heel langzaam rijden, laten een gigantische zwarte rookwolk achter zich, en houden al het verkeer op. Het zal de chauffeur overigens een zorg zijn, alle tijd.

Verkeersborden zijn gewoon hetzelfde als dat wij ze kennen, voor zover ze hier staan tenminste. Als ze niet in beton gezet zijn, staan ze waarschijnlijk niet lang hier. Wat ik trouwens wel een leuk verkeersbord vond: ‘You’re entering a corruption free zone (…)’. Ja, natuurlijk, hier wel haha.

Ook zoiets moois, de Keniaanse ‘Super Highway’, een cadeautje van de Chinezen. Ze zijn er super trots op, dat blijkt ook wel uit het feit dat er dagelijks 20 man rond loopt om vuil te prikken. Ja, het is echt hun paradepaardje, 3 baans zelfs. Of de zebrapaden een idee van de Chinezen was of van de Kenianen zelf, geen idee, maar erg handig vind ik het niet. Oké, ik geef toe, als je na een tijdje de wegen van hier gewend bent, is het een mooi stukje infrastructuur. Maar een Nederlander zou er om lachen, zo’n weg is in Nederland de normaalste zaak van de wereld. Zijn wij Nederlandsers dan verwend? Nee, ik denk het niet, want we betalen er ook genoeg voor. Deze week las ik nog dat je in Nederland de hoogste accijns op brandstof betaald.

Maar goed, als je eenmaal op de weg bent, zul je je gaan beseffen dat het geloof in God toch nog niet helemaal aan het uitsterven is. Nederland zal het gemiddelde wel flink omlaag halen denk ik, maar Afrika krikt het weer behoorlijk op. Elk groepje huizen/hutjes dat ook maar een dorpje te noemen is, heeft wel minimaal 1 kerk. En elke zondag zit iedereen in de kerk hoor, tot buiten de deuren staan er mensen aandachtig aan het luisteren naar de pastoor. Qua inhoud verschillen de kerkdiensten in Afrika wel met die van in Nederland. Zo schijnen de pastoors in Afrika een ‘lichtelijk’ politieke voorkeur te hebben, en proberen dit over te brengen op de mensen. Maar ik houd een slag om de arm, want mij is dat ook maar vertelt. Ik heb nog niet de intentie gehad om op zondagochtend zelf een kerk te bezoeken haha. Een kerk hier is eigenlijk niets meer dan een schuurtje met een kruis op het dak, en alleen in de gebieden waar wat meer geld zit staan stenen kerken. Je kunt wel zien dat het geloof en de kerken belangrijk zijn voor de mensen, want voor hun doen ziet het er allemaal goed onderhouden en netjes uit. Als je je dan bedenkt dat we in Nederland de mooiste kerken hebben staan, die met een beetje mazzel een tiental(?) keer per jaar helemaal vol zitten, is dat best wel tegenstrijdig eigenlijk.

Goed, hoe was mijn week? Wel prima eigenlijk, wederom kort alleen. Maandag was ik gelijk al gestart met het opzetten van een proef waarbij moerplanten verschillend bespoten moesten worden. Op zich niet zo’n probleem, ik had in Nederland ook al een soort gelijke proef gedaan. Maar help, dit is Afrika! Vrijdagmiddag (inderdaad, 5 dagen later) was het dan eindelijk zo ver, ik was er in geslaagd om de proef ook daadwerkelijk uit te voeren. Het kon steeds maar gedurende een kort gedeelte van de dag, en de ene keer waren de spullen er nog niet, de andere keer ontbrak er nog informatie of er werkten nog mensen in de kas. Maar het is evengoed goed gekomen, ik ben benieuwd of we resultaat gaan zien.

Deze week ook eindelijk de eerste stappen gezet met het overdragen van mijn taken, want over een maandje moeten ze het zelf doen. En ik ben er inmiddels al achter, ze zeggen te allen tijde dat ze het snappen, maar in werkelijkheid niet dus. Dus mocht je ooit ook met zoiets te maken krijgen, begin er alsjeblieft op tijd mee. Je moet het ze eerst zo goed mogelijk uitleggen, waarna ze waarschijnlijk aangeven het prima te snappen. Eigenlijk moet je ze dan laten doen, of laten herhalen, wat jij net gezegd hebt.

De rest van de werkweek was niet zo spannend eigenlijk, althans, om hier op te schrijven. Mijn motorbike is wederom voor reparatie, dit keer een platte achterband. Het is dat je hem nodig hebt omdat fietsen hier niet te doen is, maar ik zal hem toch echt niet missen in Nederland. Qua werk zit ik er lekker in en vermaak me prima. Ik moet nu wat tijd gaan creëren om mij op wat andere dingen gaan richten. Qua leven in Afrika gaat het ook zijn gangetje wel. Er waren van de week wat waarschuwingen uit gegaan bij verschillende ambassades voor terreuraanslagen. Daar houd je dan natuurlijk wel rekening mee met boodschappen doen en het bezoeken van publieke gelegenheden enzo. Maar het is eigenlijk al een tijd onrustig wat dat betreft, dus ik slaap er niet minder lekker door!

Zaterdag stond de wekker op 5:00 uur, en om 05:30 uur zaten we (Steven en ik) in de auto. Niet naar de farm, maar naar een safari park! Woensdag bedachten we dat ons dat wel leuk leek, dus een safari geboekt. We hadden James zijn pick-up geleend, want met een normale personenwagen kom je nergens in zo’n park. De reis er heen duurde al ca. 5 uur, maar er was genoeg te zien om je heen, dus vervelend was het niet. Telefoon uit gezet, heerlijk.

Toen we entree betaald hadden begonnen we mooi rond te rijden in het park. Het is groot genoeg, dus een uurtje is zo voorbij. Gelijk al een aantal mooie dieren gezien, van dichtbij ook. Op een gegeven moment stonden we te kijken naar een olifant en een giraffe die een meer overstaken. Toen zei Steven ineens, Stef, wil je nu meteen je raam dicht draaien? Ik zo, ‘hoezo?’, zegt hij: ‘kijk maar voor je!’. Er lag gewoon een leeuw (of een tijger, wat het ook mag zijn) op 2 meter afstand van onze auto, die we beide niet gezien hadden! Dat was al wel een unieke ervaring, want het gebeurt niet zo vaak dat die beesten gespot worden door toeristen zelf.

We zijn zo langzamerhand naar onze lodge gereden, om eerst even een hapje te eten. Wow, wat was dat super luxe allemaal. Ik had wel verwacht dat het mooi zou zijn, maar zo luxe had ik niet verwacht. We waren de auto nog niet uit of er stonden al mensen bij die onze tassen gingen dragen. Loop je drie meter verder, staat er al iemand klaar met super hete handdoekjes en glaasjes fruitsap haha. Tja, het is dan ook niet voor iedereen weggelegd, zo’n verblijf. Na ingecheckt te zijn werden we begeleid naar onze tent. Het is dat de muren inderdaad van tentdoek waren, anders had het net zo goed een suite kunnen zijn ofzo. Zie de foto’s zou ik zeggen, die spreken voor zich.

Na onder een grote stort-douche gedoucht te hebben, hebben we even wat gegeten. Natuurlijk kon dit niet onder doen, dus ook dit was dik voor elkaar! Na het eten even van de rust genoten, een rondje gelopen en gewoon even lekker niets gedaan. Aan het einde van de dag zijn we weer in de auto gestapt en hebben we nog wat dieren en prachtige natuur gespot. Heel vreemd overigens, het landschap kan hier heel plots veranderen. Hoe gort droog het er ook was, de meeste beekjes en rivieren waren op-of ingedroogd, toch zag je soms nog groene stroken. We zijn tot het donker door gereden, waarna we onze lodge weer opzochten. ’s Avonds lekker gegeten, meurend van de insectenspray haha. Toch konden we het niet laten om op tijd ons bed op te zoeken. Hoe lekker het bed ook lag, voordat ik sliep duurde het wel even. Alle indrukken komen nog eens aan je voorbij, en je denkt aan van alles en nog wat.

De volgende dag was het de bedoeling dat we redelijk op tijd er weer vandoor zouden gaan, maar het opstaan was lastig. Eenmaal opgestaan en gedoucht hebben we een ontbijtje genomen en hebben we uitgecheckt. We hebben de andere kant van het park nog kunnen bekijken, en bijzondere dingen gezien. Toch moesten we ook om onze tijd denken, want we moesten ook nog naar huis rijden. Op de terugweg hebben we nog gegeten bij een visrestaurant die hun eigen forel kweekt, was erg lekker.

Als je het mij vraagt was het een zeer geslaagd weekend. ‘Enjoying the bright side of life’, schreef ik op Facebook. En ik denk dat niets minder waar is, dit is wéér een heel andere kant van Afrika. Een gigantisch mooie ervaring, en ik denk ook redelijk uniek te noemen. Hoe vaak doe je nou zoiets? Iedereen zou het eens moeten doen, en ik denk dat je het zelfs wel meerdere keren zou willen doen. De batterij is weer opgeladen en ik kan er weer even tegen aan!

Woensdag komt Stefan Slijkerman nog over voor zijn maandelijkse bezoek. Er zijn wel wat dingen te bespreken en te zien, dus ik denk dat het wel goed is dat hij even komt. Maandag en dinsdag tussendoor nog even zorgen dat alles op een rijtje staat, dan kunnen we de tijd zo efficiënt mogelijk gebruiken.

Vanochtend hebben we weer overvoltage gehad op de farm, dus o.a. het internet ligt er weer uit. Het enige voordeel is dat mijn laptop niet lag op te laden, dus die is gelukkig gespaard gebleven dit keer.

Leuk om ook te lezen/horen hoe het bij jullie in Nederland gaat, alle dingen gaan lekker door. Thuis alles oké, op het werk alles volgens plan, en, aanwezig of niet, ik heb de IPM ook zelfs nog een beetje mee gekregen (online). En het is bij jullie zowaar een beetje onder het vriespunt geweest geloof ik, maar een echte winter lijkt nog uit te blijven. Mocht die nog willen komen, vóór 9 maart graag haha!

Werkse allemaal de komende week, jullie horen weer van mij.

Groetjes uit een hoog zomer Kenia.