Weer een weekje verder...

Goedemorgen Nederland!

Alweer een week voorbij, de 4e alweer. Ik weet niet hoe het daar bij jullie gaat, maar hier lijkt de tijd wel snel te gaan. Gelukkig ook maar, want als je de hele tijd zit af te tellen, duren 3 maanden ook lang volgens mij.

Het is hier de hele tijd al mooi weer, dagen van vol zonnig en 27 graden zijn geen uitzonderingen. Regen is dat wel (in de zomer althans), ik heb nog maar 1 klein buitje meegemaakt sinds ik hier zit. Ik geloof dat dat bij jullie wel anders was.

Ik had niet verwacht dat ik zoveel reacties zou krijgen op mijn verslagen en natuurlijk het krantenartikel. En niet alleen ik, maar ook mijn familie krijgt veel reacties. ‘Is dat d’r ien van jullie?’ Haha, leuk. Langs deze weg: bedankt iedereen!

Hoe was mijn week? Uhm…. noem het ‘hectisch’. Best wel veel gedaan, heel veel gepraat, veel gediscussieerd en afspraken gemaakt. Nu vraag je je natuurlijk af waarom je daarvoor naar Kenia gaat, want dat kan hier in Nederland ook. Je kunt het ook anders zien, ik ben blij dat ze mij er in betrekken, want het gebeurt toch ‘hier’. Af en toe komen we toch dingetjes tegen die aandacht nodig hebben, en dat is het mooie van dat je hier bent, je kunt het gelijk oppakken.

Ton Nannes (broer van Sjaak en mede-eigenaar van het bedrijf) was deze week over gevlogen. Dat doet hij regelmatig, maar dit was de eerste keer dat ik hem mee maakte. Het is op de farm nu vrij druk met bezoeken, dus dat probeert Ton op deze manier ook een beetje weg te nemen bij het management. Maar hij houdt zich ter gelijkertijd ook bezig met projecten die nog wat aandacht nodig hebben, zo ook die van ons. Wel erg prettig dat er nu eens spijkers met koppen geslagen worden, en dat je progressie ziet. Dat maakt ook dat het op zich wel een vruchtbaar weekje is geweest. Er zijn successen behaald en doelen bereikt, dus dat geeft weer energie om door te gaan (geloof me, dat heb je nodig).

Ik zal er inhoudelijk niet teveel op in gaan, maar dingen waar ik mij de afgelopen tijd mee heb bezig gehouden moeten nu overgedragen worden op de mensen hier. Want als ik straks weg ben moeten ze het ook zelf redden, en het geeft mij weer tijd om mij op de rest van de to-do list te storten. Onderschat het niet, want hij is ongeveer nog net zo lang als toen ik hier begon. Er komt steeds iets bij, dus nu is het al een uitdaging om die straks afgerond te krijgen haha. Maar zonder gekkigheid, ik ben blij dat ze mij het vertrouwen geven om die extra dingen op te pakken. Ik ben ook blij dat de communicatie met Nederland zo soepel verloopt. Je zit af en toe toch tussen twee vuren in, en het is soms wel eens lastig om voor je eigen een standpunt te kiezen.

Maar zo ben je de hele week met van alles en nog wat bezig. Van rondjes doen in de kassen en planningen maken tot pietepeuterige, maar oh zo belangrijke, labeltjes. En dan besef je niet hoeveel tijd daar in kan gaan zitten, want met 1 keer uitleggen hoe je het wilt kom je er niet hier. Je hebt er minimaal 3 keer voor nodig, voordat ze eens door hebben wat je nou eigenlijk bedoelt. En dan moet je nog maar hopen dat het in 1 keer precies is hoe je het wilt, maar dat is helaas de meeste keren niet zo. Ik geef toe, dat Stefan niet zomaar tevreden is, werkt niet altijd mee, maar ik begrijp het wel, want ik ben zelf ook precies zo.

Vrijdag gaf Dave de Wit (stagiaire Africalla) een presentatie van zijn stage, vandaag was de laatste dag van zijn 4,5 maanden durende verblijf. Dave had zich o.a. bezig gehouden met een systeem waardoor de informatie van de verschillende partijen beter geregistreerd wordt. Ton dacht dat het voor mij ook wel interessant zou zijn, dus ik ben met hem mee gegaan. En inderdaad, interessant. Het geeft je altijd weer stof tot nadenken, hoe zou je dit systeem eventueel in jouw situatie toe kunnen passen?

Dan mag het Afrika zijn, ik blijf me nog steeds verbazen over de mogelijkheden die hier toch om handen zijn. Ze willen alles voor je doen, als ze maar duidelijk hebben wat jij wilt. Het contrast tussen de verschillende kassen/klanten is ook goed zichtbaar hier. Sowieso, het ene moment zijn er 40 dames bezig met oogsten, het andere moment is de kas zo leeg dat je je afvraagt of het geen zondag is. Maar ook de manier hoe, de ene klant eist een streng hygiënebeleid, de andere hecht daar minder waarde aan. Prima, dan doen ze dat hier. Dan dragen ze in de ene kas allemaal netjes een schortje en handhaven ze weet ik allemaal wat voor maatregelen, in een andere kas hoeft dat niet. Het maakt hun echt niet uit hoor.

En dan is het weer zaterdag. Tijd om de dingen te doen die je eigenlijk van de week had willen doen. Tijd om de week op je in te laten werken en te bedenken wat je volgende week gaat doen. Straks gaan we met het management nog even lunchen, om ze op te peppen voor de komende drukke tijd. Leuk initiatief, zo houd je ze gemotiveerd en enthousiast.

Tja, 1 maandje weg van huis, en toch doen de kleinste dingetjes je al beseffen dat je eigenlijk maar weinig meekrijgt van je thuisland. Stom voorbeeldje, maar donderdag zag ik de Mega Top 5 van 3FM voorbij komen op Facebook. Er stond maar 1 nummer in die lijst die ik kende, de rest gaat gewoon aan je voorbij. De NU.nl app vertelt je nu eenmaal ook niet alles haha.

Ik houd er mee op voor nu, heb nog wat dingen te doen. Ik heb vast een hoop overgeslagen, maar ik hoop dat ik jullie evengoed weer een idee heb kunnen geven van mijn week hier in Afrika. Volgende week hoop ik wat meer te kunnen schrijven en wat meer te kunnen laten zien.

Geniet van jullie weekend allemaal, groetjes Stef.