Glad that you decided to come back to work!

Het is langer dan gebruikelijk koud geweest, maar nu is het mooie weer hier dan ook eindelijk aangetreden. We hebben nu het tweede weekend met mooi weer op rij gehad, en de mensen beginnen weer een beetje aan de tuin en het terras te denken. Je ziet ook ineens langs de weg stalletjes ontstaan waar mensen planten verkopen, met een prijs/kwaliteit verhouding waar wij in Europa jaloers op kunnen zijn. En ook de garage sales, eigenlijk niets meer dan een ordinaire rommelmarkt waar mensen hun oude spullen te koop aanbieden in hun eigen tuin, begin je steeds meer te zien nu. Wegwijs- en reclamebordjes daarvoor verschijnen als paddenstoelen uit de grond naarmate het weekend dichterbij komt.

Het is op de kwekerij dan ook topdrukte met het afleveren van honderden karren met planten elke dag. Elke middag staat de hele schuur propvol en elke ochtend kun je er een zaalvoetbaltoernooi houden. Zo hoort het deze tijd van het jaar te zijn, heb ik mij laten vertellen. Het betekent dat er ook weer een klein beetje ruimte in de kas ontstaat en dat de achterstand van de afgelopen weken eindelijk ingehaald kan worden. En dat was nodig ook, want over een paar weken worden de eerste chrysanten alweer gestoken.

Nadat ik een week niet op het werk was geweest i.v.m. mijn trip naar Californië, werd ik terug verwelkomd met: "Glad that you decided to come back to work!”. Ik vroeg mij eerst af waar dat nu eigenlijk op sloeg, maar later werd mij dat duidelijk. Toen in de wekelijkse meeting duidelijk werd dat we buiten de showgarden zouden gaan aanplanten, terwijl de weersvoorspelling voor die dagen regenachtig was, besloot een medeweker binnen het R&D team ‘per ongeluk’ haar telefoon bij zich te dragen tijdens het werk (wetende dat dat resulteert in 3 dagen schorsing). Dus nu was het aan ons om de klus te klaren met een persoon minder. Sommige medewerkers zijn gewoon wat minder loyaal naar hun collega’s toe dan dat wij dat in Nederland gewend zijn. Maar als je als bedrijf tijdens de drukste periode van het jaar een arbeidsbehoefte hebt van 1200(!) fte, en moet concurreren met een groot nieuw distributiecentrum van Amazon in de buurt, blijft er weinig cherry picking over.

Afgelopen week hebben we dus de gigantische showgarden aangeplant. Deze tuin ligt achter de parkeerplaats van de kwekerij en is voor iedereen vrij toegankelijk. Belangrijke klanten lopen hier ook doorheen om te kijken naar potentiele nieuwe introducties. Elk jaar worden veredelaars gevraagd naar nieuwe introducties die hier geplant kunnen worden, en elk jaar staat de hele tuin goed vol. We hebben plantmateriaal binnen gekregen en opgekweekt in de kas. Naar mijn mening is dat dit jaar wel wat te vroeg geweest, want veel planten hebben we al terug moeten snoeien omdat ze uit de pot groeiden voordat ze buiten geplant konden worden. Maar nu staat alles op zijn plek en kan het zich opmaken voor de vele bezoekers die de bloemenzee komen aanschouwen deze zomer.

Op dit moment staan de planten voor de confidential gardens nog in de kas, welke de komende weken geplant gaan worden. Dat zijn soortgelijke tuinen als de showgarden, alleen zijn deze een stukje minder fancy en helemaal afgeschermd voor onbevoegden omdat bedrijven hier nieuwe genetica uittesten. Je kunt je voorstellen dat de planten voor deze tuinen een enorme variatie is aan verschillende gewassen in verschillende potmaten en groeistadia in de kas. Een grote uitdaging voor wat betreft teelt.

Het substraat dat hier gebruikt word bevat (uit kostenoverweging) geen kokos, wel houtvezel. Daardoor is toch wel wat moeilijker om opgedroogde potten weer vochtig te krijgen. Nu is het ook nog eens zo dat de potten die door de R&D afdeling gebruikt worden, op voorhand gevuld worden en op pallets worden gestapeld. Alhoewel de pallets wel geseald worden, merk je toch dat met name de randen erg droog zijn. Dat is niet fijn om in de kas tegen te komen, daarover is geen uitleg nodig denk ik zo. En schermdoek hangt dan wel in de kas, maar ik heb het nog maar weinig gebruikt gezien. Op sommige dagen kan de zon behoorlijk scherp zijn, dus is een goede watergeefstrategie erg belangrijk.

Daarnaast gebeurt irrigatie hier veelal met de irrigatieboom (de teelttafels hebben een gaasbodem), dus krijgt alles op hetzelfde moment dezelfde hoeveelheid water. Dat is super voor grote vakken van hetzelfde, maar voor kappen zoals we die bij R&D hebben ben ik er geen fan van. Ik moest hier in het begin dan ook erg aan wennen, en gaf liever pleksgewijs water met de slang. Dat gaat doordeweeks goed (mits je er genoeg tijd voor krijgt), maar als er dan in het weekend automatische programma’s worden gedraaid, begin je maandag weer op 0. De helft van de planten is al toe aan een nieuwe watergeefbeurt, terwijl de rest nog zeiknat is. Al die kleine dingetjes bij elkaar doen je beseffen dat een Nederlandse teeltstrategie zoals je die gewend bent niet per se ongeschikt is voor hier, maar dat je die wel moet aanpassen naar de andere omstandigheden die hier gelden.

Een ander ding wat ik geleerd heb de afgelopen weken, is dat als mensen vragen waar je vandaan komt, het weinig zin heeft om The Netherlands te zeggen. Dat kennen maar weinig mensen. Als je daarentegen Holland zegt, weten ze wel waar je het over hebt. Dan komen ze met namen van voetballers die zij wel kennen en die mij 9 van de 10 keer niets zeggen. En de cliché dingen zoals tulpen, molens en de Wallen zijn ook wel bekend. En als je tegen medewerkers van de kwekerij zegt dat je uit Nederland komt, denken ze gelijk dat je undercover boss bent.

De tijd gaat snel, ik bedenk mij net dat ik hier nu alweer 2,5 maand ben. Des te meer begon ik mij te beseffen dat als ik nog plezier van mijn auto wil beleven, dat er nu toch echt wel wat moest gebeuren. In mijn zoektocht naar een geschikte auto kwam ik erachter dat het toch niet zo makkelijk is om een auto te kunnen kopen zonder Amerikaans rijbewijs. Dus ben ik maar gewoon zonder afspraak naar de DMV (Amerikaanse CBR) gegaan, eerst voor mijn theorie-examen en later nog een keer voor het rijexamen. Zoals mij al verteld was, was dit inderdaad niet moeilijk om te behalen. Het moeilijkste was het lange wachten (2,5 uur) voordat ik aan de beurt was. Maar naar het schijnt is geduld een schone zaak, en uiteindelijk liep ik er wel mooi met mijn Amerikaanse rijbewijs de deur uit.

Ik vond een auto die naar mijn zin was bij de schoonvader van een van de eigenaren van de kwekerij, die autohandelaar is. Mij was vertelt dat hij altijd wel betrouwbare auto’s heeft, en dat vond ik wel een fijne gedachte. Samen met mijn huisgenoot gingen we na het werk naar hem toe om een testritje te maken. Voor zover ik verstand heb van auto’s leek alles prima, dus besloot ik de auto aan te schaffen. Ook hier komt er weer een hele papierwinkel bij kijken om de koop rond te krijgen. Toen ik hem vroeg naar zijn bankgegevens, om het geld over te maken, keek hij mij aan alsof hij vuur zag branden. Daar deed hij niet aan, zei hij. Hij had liever gewoon een cheque. Maar gelukkig kreeg ik de auto al wel mee, want ik moest de volgende dag naar de bank voor een cheque. Ik had nog nooit een cheque geschreven, dus daar moest iemand mij even bij helpen.

De verplichtte autoverzekering is in verhouding nog wel duur. Dat komt doordat mijn Nederlandse rijervaring niet meetelt en ik dus als beginnende bestuurder gezien word hier. Daar komt nog eens bij dat je een verzekering alleen voor minimaal 6 maanden af kan sluiten, dus ik betaal ook nog een tijdje voor niets. Maar het zij zo, ik wilde graag een auto en dit hoort er bij. Daarentegen is de brandstof wel prettig geprijsd hier. Ik heb eens omgerekend wat een liter benzine hier kost: €0,60. Ze wisten niet wat ze hoorden hier toen ik vertelde dat het in Nederland zoveel duurder is.

Toen ik de cheque kwam brengen bij de autohandelaar, vroeg hij nog eens hoe ik hier nu precies terecht gekomen ben. Wat ik hier eigenlijk te zoeken heb en hoe Nederland is. Hoe de tuinbouw in Nederland is, ten opzichte van hoe het hier in Amerika is. Hij was oprecht geïnteresseerd. Hij vertelde dat hij de kans had om naar Nederland te gaan toen hij jong was, maar dat hij er toen voor koos om in Amerika te blijven om achter de vrouwen aan te gaan en bier te drinken. De beste man heeft nooit in zijn leven de oceaan over gestoken. En nu ziet hij op tegen de lange vliegreis. Zonde, dacht ik. Dan ben je straks oud en dan heb je nog zoveel moois van de wereld niet gezien. Des te meer realiseer ik me hoe bevoorrecht ik ben dat ik de kansen wel heb om wat van de wereld te zien, en deze ook aangrijp.

Ontwikkel nieuwe gewoonten. Ontmoet nieuwe mensen. Neem een andere route. In het onbekende valt zo veel moois te ontdekken!

Stef